هنگامی که جوی هانسون و همسرش چاک، پس از بازنشستگی چاک از نیروی هوایی، Mason House Inn را خریدند، آنها میدانستند که این مجسمه تاریخی حداقل یک روح دارد. تعجب آور نبود تاریخ 160 ساله مسافرخانه سه صاحب آن را در هتل می بیند و یک مهمان را به قتل رسانده است. تعجب آور بود که چند نفر از مهمانان شبح در هتل باقی ماندند و چقدر فعال بودند.
درباره هتل ها: چند نفر از ارواح به نظر شما در هتل هستند؟
شادی هانسون: ما حداقل پنج روحیه داریم که از آن می دانیم. Mason House Inn در سال 1846 ساخته شد و سه نفر از صاحبان آن در اینجا جان سپردند. در طول جنگ داخلی به عنوان یک بیمارستان مورد استفاده قرار گرفت و مجددا توسط یک دکتر که در سالهای 1920 تا 40 میلادی زندگی می کرد، استفاده می شد. او در کنار دیفتری همراه با چندین بیمار از دنیا فوت کرد. در یکی از اتاقها یک قاتل وجود داشت.
AH: آیا مهمانان هتل گزارش دادند که دیدن این ارواح؟
جی. ه: مهمانان ما از تجربیات خود را از دیدن یک تصویر مهیج به ما اطلاع داده اند، دیدن یک پسر در فرود که دوست دارد به ترفند های بازی بر روی مردم، یک خانم قدیمی در یک لباس شب سفید سفید، به یک پیرمردی که "به نظر می رسد من و پس از آن ناپدید می شود. " ما یک تخت داریم که وقتی کسی در اتاق نشسته است بیرون می آید.
مهمان اتاق 5 گفت: آستین پیراهن لباس خواب او در حالی که او خواب بود. فکر می کرد همسرش مایل بود او را تبدیل کند، او سعی کرد با دست و آستین او با او بیرون بیاید.
او نگاه کرد و می توانست آستین خود را که بارها و بارها تکان خورد شده بود ببیند ولی هیچکس آنجا را دید که بتواند روی آن بکوبد. او به یاد می آورد که همسرش در این سفر با او نبوده است. این آستین برای چند ثانیه ادامه یافت و سپس آن را ترک کرد. او از تخت افتاد و دوباره نخوابید.
او از تجربه بسیار متزلزل شده بود. او یک وزیر است و به ارواح اعتقاد ندارد. حالا او می کند
یک مهمان در حال چک کردن بود و او به سمت طبقه دوم نگاه کرد و به من گفت: "آیا می دانستید که شما ارواح اینجا دارید؟" من از او خواسته بودم که اگر او بتواند آنها را ببیند، گفت: «نه، اما من می توانم آنها را احساس کنم. آنها اینجا خوشحال هستند و نمی خواهند ترک کنند. یکی اینجا نمی میرد، اما آن را در زندگی ام دوست داشت و برگشتم. آن را دوست دارم و هیچکس آسیب نخواهد گذاشت. آنها فقط نمی خواهند ترک کنند. "
یک مهمان دیگر یک صبح بعد از صبحانه به من رسید و پرسید که آیا میدانستم این محل خالی از سکنه است یا خیر. من از او خواسته بودم به من بگویم چرا او چنین فکر کرد. او گفت: "من در صندلی تنیس نشسته بودم که شب گذشته کتاب خواندن یک کتاب را خواند. شوهرم در حمام بود. ناگهان اتاق سرد شد و یک ستون از مه شروع به تشکیل حدود 4 فوت در مقابل من کرد. ضخیم تر شد و ضخیم تر بود و می دانستم که من در حال دیدن یک شبح بودم و در تمام بدنم غرق شدم و گاز گرفتم، سپس ناگهان ناپدید شد. این ترسناک نبود، فقط عجیب بود، من می خواستم شما را بدانید که محل خالی از سکنه است. "
یکی دیگر از مهمانان در حال بررسی پله ها بود و گفت: "آه نه. شما یک شبح در اینجا. من خیلی خسته ام تا با این امشب برخورد کند. آیا می توانم در این ساختمان در اتاق نگهداری کنم؟" (نشان می دهد ساختمان پیوست ما که قدیمی بود و در حال حاضر 2 اتاق خواب است) من او را به یکی از اتاق های پیوست اضافه شده و او را به زمان من صبحانه ساخته شده است.
دو مهمان که ادعا می کردند قادر به دیدن ارواح هستند، به من گفتند که پسر 12 یا 13 ساله ای است که در طبقه فرود طبقه دوم قرار دارد. او در لباس زیر لباس پوشیدن دارد. او منتظر چیزی یا کسی است. او دوست دارد به ترفندها برای مهمانان بازی کند. او از ما و امواج در مردم آگاه است و سپس به نظر می رسد گیج و غم انگیز است، زمانی که آنها به عقب نمی روند. ما او را جورج نامگذاری کردیم. جورج دوست دارد در درب ها را بکشد، و وقتی مردم درب را باز کنند، کسی وجود ندارد. او دوست دارد چیزها را بگیرد و آنها را در اتاق های دیگر قرار دهد. او دوست دارد به پین در ساعت زنگ دار قدیمی زنگ بزند و آنها را حلقه کند. (ساعتهای دیجیتالی را در برخی از اتاق ها قرار داده ایم و نمی دانیم چگونه آنها را کار می کنند) شاید او آستین مرد را در اتاق 5 نگه داشته باشد.
این همان مهمانان گفتند بانوی پیر در طبقه سوم، اتاق خواب جنوبی، که دوست دارد از طریق جعبه های ما که در آن اتاق نگهداری می شود نگاه کنیم.
دختر من اتاق خواب خود را در اتاق خواب شمالی در طبقه سوم دارد و می گوید او بانوی پیر را در یک لباس شب بلند سفید پوش که در ورودی آن اتاق دیده می شود دیده است. او برای یک ثانیه قابل مشاهده بود و سپس او از بین رفت. مردم در اتاق 5 که مستقيما در زير آن اتاق قرار دارند، گفته اند که در آنجا شنیده می شود مانند چیزي که روی زمین افتاده است. یکی دیگر از این که همه شب با یک صندلی گهوار گهواره ای آنجا آنجا بیدار شد، شکایت کرد. صندلی تکان دهنده در آن اتاق وجود ندارد. این فقط یک اتاق ذخیره است
AH: در هتل یک قاتل وجود داشت؟
JH: ما گزارش روزنامه ای از یک قتل که در Inn انجام شد. یک آقای Knapp در قلب کوبید و در یکی از اتاقها فوت کرد. او در تلاش بود تا به یک تخت که قبلا اشغال شده بود وارد شود. (او از کوچه دیدن کرده بود و در مورد اینکه اتاق او بود، گیج شده بود.) مردی که در رختخواب بود تصور می کرد که او دزدیده شده بود، از قفس پیاده رویش بیرون زد و آقای Knapp را در قلب شکستن.
چندین مهمان به ما گفته اند که در اتاق 7 رخ داده است و احساس بدی در آن اتاق وجود دارد. این اتاق به طور مستقیم در بالای آشپزخانه است و من اغلب در آن هنگام وقتی هیچ کس دیگری در منزل وجود ندارد، صدای پائین را می شنوم. من می روم تا ببینم آیا یک بازدید کننده در خیابان آمده است یا خیر. هیچ کس آنجا نخواهد بود، اما تخت به نظر می رسد مانند کسی که روی آن قرار دارد. من فکر می کنم آقای Knapp هنوز در تلاش است تا به رختخواب برود. دختر من در آن اتاق قرار داشت که یک روز تخت خوابش را میگذراند و وقتی که در ورق خم شد، روی صندلی خیسش زد. فکر کردم این بود که من سعی کردم شوخی بر روی او بازی کنم، او در حال چرخش بود، اما هیچ کس آنجا نبود. او سریع اتاق را ترک کرد و بدون من بیرون می رفت.
AH: در مورد صاحبان هتل درگذشت؟
JH: Fannie Mason Kurtz در سالن غذاخوری، توسط شومینه، در سال 1951 درگذشت. او آخرین ماسون بود که مالک این ساختمان بود. ما یک ناهار مهمان داشتیم که در اتاق ناهارخوری بود که نگاهش به شومینه و سپس اطراف اتاق و در شومینه برگشت.
در نهایت، او به من گفت: "کسی در این اتاق، در اینجا با شومینه فوت کرده است. او هنوز اینجا است. او در اطراف اتاق می نشیند و از مهمانان استقبال می کند. او خوشحال است و او را دوست دارد و نمی خواهد ترک کند." خانم نمی تواند روحش را ببیند، اما می تواند احساس کند که او از آنجا عبور کرده است. دختر من و من هر دو دیده می شود "تیراندازی orbs" در اتاق ناهار خوری.
آنها مانند یک ستاره تیراندازی شبیه به تلویزیون یا لامپ هستند و نور را برای یک قطعه از یک ثانیه بزرگ می کنند.
آقای مک دمرت [وزیر امور خارجه بازنشسته که در سال 1989 این هتل را خریداری کرد] به ما گفت که ارواح مری ماسون کلارک را در طبقه سوم دیده است. دفتر او در آن اتاق خواب جنوبی بود و او اغلب از میز خود نگاه می کرد تا او را در پنجره ی صندلی نشسته باشد. او به او گفت او از بازسازی هایی که در خانه انجام داد خوشحال نبود. McDermets ده اتاق خواب را به پنج اتاق سوئیت دو نفره با حمام خصوصی در تمام اتاق ها تبدیل کرد. این بدان معنی است که برخی از دیوارها را برداشت و در دیگران قرار داد.
هنگامی که آنها در اتاق شماره 5 مجددا کاغذ دیواری می کردند، همه کاغذ ها را از بین می برد و آنها را به عقب می اندازد، فقط برای پیدا کردن آن دوباره صبح روز بعد. در صبح روز سوم، آنها کاغذ کاغذی تصویر زمینه را بر روی زمین یافتند، که برای یک صفحه خاص باز می شود. آنها کاغذ دیواری را خریدند و آن را گذاشتند. این مقاله جای خود را حفظ کرده و هنوز هم وجود دارد. (آقای مک دمر گفت مری این مقاله را برای اتاق خواب پدر و مادرش انتخاب کرد).
لوئیس میسون [که این هتل را در سال 1857 خریداری کرد] در سال 1867 در طی یک بیماری همه گیر گوسفند مرده است. آقای Knapp اینجا در سال 1860 درگذشت. دختر لوئیس، مری ماسون کلارک، در اینجا در سال 1911 درگذشت، در طبقه سوم در اتاق خواب جنوبی.
او 83 ساله بود. نوه ی لوئیس میسون، مری فرانسیس "فانی" میسون کرتز، در سال 1951 در 84 سالگی فوت کرد. او در اتاق ناهار خوری، در صندلی چسبیده توسط شومینه فوت کرد. او سه روز پیش مرده بود و هر کسی بر او عجین شده بود و او را یافت.
AH: هر کس دیگری؟
جی. ه: ما دو خانم داریم (مری ماسون کلارک در طبقه سوم و Fannie Mason Kurtz در طبقه اول)، یک پیرمرد، یک پسر و آقای Knapp در اتاق 7. ممکن است بیشتر باشد. ما می دانیم یک دکتر در اتاق 5 در سال 1940 از دیفتری درگذشت. او این اتاق را اجاره می کرد وقتی که یک خانه شبانه روزی از دهه 1920 تا 1951 بود.
ما همچنین می دانیم ساختمان در طول جنگ داخلی به عنوان یک بیمارستان نگهداری می شود. سربازان زخمی به اینجا منتقل شدند تا منتظر قطار شوند تا آنها را به بیمارستان در Keokuk برساند. ما می توانیم فرض کنیم برخی از آنها نیز در اینجا جان خود را از دست دادند.
ما همچنین می دانیم که خانه و انبار به عنوان یک ایستگاه در راه آهن زیرزمینی استفاده می شود. من نمی دانم اگر این برای ارواح مهم باشد یا خیر، اما جالب است.
AH: آیا شما خود را ارواح دیده اید؟
JH: شخصا، یک پیر مرد قد بلند، با موهای سفید دیده ام. گاهی اوقات وقتی که من به یکی از آینه های قدیمی در راهرو یا اتاق نشیمن طبقه دوم نگاه می کنم، می بینم که او پشت سر من ایستاده است. من به نوبه خود به نگاه کردن و هیچ کس وجود دارد وجود دارد. من دوباره به آینه نگاه می کنم و او رفته است. این اتفاق برای من حدود پنج بار اتفاق افتاده است، چون ما در ژوئن سال 2001 اینجا نقل مکان کردیم. او فقط یک سر دارد، بدن او یک ستون مه است.
من او را "آقای Foggybody" می نامم. شاید این چیزی است که در حساب 5 در اتاق 5 تشکیل شده است.
AH: آیا می دانید او چه کسی است؟
JH: من فکر می کنم ممکن است فرانسیس کلرک که چندین ساله به مسافرت برادرش لوییز میسون رفت. او اینجا نیست، اما همسرش، مری ماسون کلارک، بدنش را برای بیداری آورد و در قبرستان Bentonsport دفن شده است. این ممکن است مردی باشد که "در اینجا نمی میرد، اما آن را در زندگی در اینجا دوست داشت و بعد از مرگ دوباره بازگشت." من عکسهای آقای کلارک را دیده ام و لاغر بودم و موهای سفید داشتم. دختر من در اتاق 8 "سر شناور" دیده است. اتاق تاریک بود و هیچ بدن مهمی را نمی دید. او گفت که یک پیرمرد با موهای سفید بود.
AH: چه چیز دیگری را تجربه کرده اید؟
JH: ما شنیده ایم که هیچکس دیگر در ساختمان نبود. فقط چند هفته پیش، هنگامی که در راهرو صدای قدمت را شنیدم، گردنم را بالا کشیدم. اینها مراحل بوت شدن بود. فکر کردم شوهرم به دنبال من بود، من خواستم "من در اتاق 7 هستم!" اما او در اتاق نبود.
من تمیز کردن خود را تمام کردم و به طبقه پایین رفتم که در آنجا او را در تلفن در دفتر صحبت کردم. من از او خواستم که او چه می خواست و او گفت که او تمام وقت به طبقه بالا بود. او در راهرو نیست. درب جلو قفل شده بود و هیچ کس از خیابان نمی توانست وارد شود
دختر من و پدرش در ماه مارس برای ملاقات دیدند و در اتاق 5 ماندند. او گفت او به زود به خواب رفته بود و منتظر پدرش بود تا به اتاق بیفتد تا بتواند چراغ ها را خاموش کند. او شنید که او از پله ها صعود می کند، اما او وارد اتاق نشد. بعدها شنیده شد که او دوباره از پله ها صعود می کند و این بار او به اتاق آمده است. او از او پرسید که چرا او پیش از آن آمده بود اما وارد نشده بود اما او تمام مدت با من صحبت کرده بود. من دیدم او تنها یک بار از پله ها صعود می کند و به اتاق می رود. در آن شب مهمان دیگری در آن طبقه وجود نداشت.
ما وقتی که می دانستم که پنجره ها بسته شده اند پنجره های بسته را پیدا کرده اند. درب ورودی اغلب قفل شده است، زمانی که می دانم که آن را برای مهمانان مهمان پذیرفتم. ما شنیده ایم وقتی که ما تنها خانه هستیم، و دو بار یک کیسه پلاستیکی گره خورده ای را شنیده ایم که شب را بیدار کرد. صبح روزی پیدا کردم که یک کیسه Wal-mart خالی بیرون می آید. (من تعجب می کنم که جورج کیسه های پلاستیکی را دوست دارد.) درب اتاق خواب ما اغلب در شب باز می شود و بسته می شود. گاهی اوقات به آرامی، گاهی اوقات خفه شدن بسته می شود. اگر من می گویم "آن را متوقف کن، برو برو"، آن را متوقف خواهد کرد. مهمان ها تمام شب را در راهروی اتاق ها می بینند که بسته شدن درب های شنوایی و قدم زدن در راهرو است.
هر کس در خواب بود یا تنها کسانی بودند که روی زمین بودند. هر دو طرف هیچ کس دیگری صدای شنیده نشد، فقط یک نفر بود.
AH: چطور به هتل ملحق شدی؟
JH: شوهر من، چاک، پس از 25 سال خدمات از نیروی هوایی بازنشسته شد. ما در آن زمان در نزدیکی دایتون، اوهایو زندگی می کردیم. ما تصمیم گرفتیم که ما امتحان کسب و کار خود را امتحان کنیم و تصمیم گرفتیم یک مزرعه کوچکی در آیووا بخریم. در حالی که به وب سایت مكانیك برای مزارع نگاه می كردیم، این هتل قدیمی را نیز برای فروش دیدیم. در تابستان سال 2000 از طریق آیووا سفر کردیم تا به برخی از مزارع برای فروش نگاه کنیم و همچنین هتل قدیمی. ما در هتل عاشق شدیم و تصمیم گرفتیم به جای کشاورزان، Innkeepers بشیم.
یک سال بعد، پس از [چاک] بازنشسته شد، ما این مکان را خریدیم و وارد شدیم. تمام تخت های اصلی و اتاق خواب و مبلمان را به طور کامل مبله می کردیم.
ما صاحبان پنجم هستیم و هربار که مکان را با تمام مبلمان و مبلمان به فروش می رسانیم، بنابراین عتیقه خانواده های اصلی میسون پر است. آقای میسون یک سازنده مبلمان بود، و او بسیاری از قطعات را در اینجا ساخت.
AH: آیا می دانستید که هتل هنگامی که شما آن را خریداری شد خلوت کرد؟
JH: ما در سال 2001 Inn را خریدیم بدانیم بانوی پیر در طبقه سوم وجود دارد. به همین دلیل ما از این اتاق به عنوان یک اتاق ذخیره و نه اتاق خواب استفاده می کنیم. (ما در خانه ای در ویرجینیا زندگی می کردیم که توسط یک بچه کوچک که در حیاط پشتی کشته شده بود، توسط یک پسر بچه خالی کردیم، بنابراین این چیزی برای ما ترسناک نبود.) اما در همان لحظه متوجه شدیم که بیشتر از آنچه درباره ما گفته شد وجود دارد.
شاید حدود یک ماه پس از ورود ما، ما شروع به شنیدن قدم ها و توجه به درب قفل شده و پنجره ها را باز یا بسته کردیم. ما شاهد حملات هواپیما در اتاق غذاخوری و اتاق 7 هستیم. یک دختر به فانوسش زخم زد و دختر دیگری نیز هنگام خروج از دوش، حوله اش را پشت سر گذاشت. این تقریبا یکسال پس از دیگری برای تقریبا سه سال گذشته بوده است. مهمان به طور پیوسته از تجارب گذشته یا بازدیدکنندگان فعلی به ما خبر می دهد. وقتی چیزی اتفاق می افتد، سعی می کنیم آن را توضیح دهیم. آیا باد دمیدن بود؟ احتمالا شاتر شل؟ وقتی فکر کردی ما تنها هستیم، کسی آنجا بود؟ (اغلب من توسط بازدید کننده ای که "تور خودگردان" را از طریق مسافرخانه گرفته اید شگفت زده شده است) و همچنین اغلب ما نمی توانیم صداهای و اتفاقات را توضیح دهیم.
ما عکس ها را در Inn گرفته ایم و در اکثر موارد Orbs وجود دارد. ما با دوربین های مختلف، شرایط جوی مختلف، زمان های مختلف سال، و غیره گرفته ایم.
و ما همیشه در خانه و در اطراف روستای Bentonsport دریافت می کنیم. مهمانان ما با دوربین های دیجیتال عکس گرفته اند و همچنین کره ها را دریافت می کنند. (ما گفته شده است که دوربین ما چیزی اشتباه است، اما این فقط دوربین ما نیست).
وقتی میهمانان و بازدیدکنندگان می پرسند آیا هتل خالی از سکنه است، نمی دانم چه باید بگویم.
اگر می گویم، بعضی از مردم می ترسند. دیگران هیجان زده می شوند و به سختی می توانند صبر کنند تا نوعی برخورد کنند. معمولا هرچند، آنهایی هستند که انتظار ندارند چیزی است که به من از تجربه خود در مورد چیزی "عجیب و غریب" می گویند. و مردم انتظار دارند که چیزی اتفاق بیافتد، ناامید میشوند که آنها نمیباشند و یا پتو خود را مانند نشان می دهد در سفر کانال. با عرض پوزش، ما اینها جالب نیستیم. لنزها، ضربه زدن، قفل درب و پنجره ها باز کردن و بستن، یک تختخواب کثیف، یک نگاه اکتشافی به یک مالک سابق، هنجار است. ارواح ما نمیخواهند به کسی آسیب برسانند، آنها فقط اینجا را دوست دارند، خوشحالند و نمیخواهند ترک کنند.
تصاویری از Mason House Inn، از جمله تصاویر منظره